Περιφερειακό Σχέδιο Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων: ένα άλλο σχέδιο ……χωρίς σχέδιο

Ένα άλλο σχέδιο της παρούσας Περιφερειακής Αρχής έρχεται για ψήφιση με την ίδια λογική όπως και τα προηγούμενα: αποτελεί προαπαιτούμενο για να μην σταματήσουν οι χρηματοδοτήσεις (στη συγκεκριμένη περίπτωση του ΕΣΠΑ) και όχι για να αντιμετωπίσουν ένα υπαρκτό πρόβλημα. Εχουν προηγηθεί τα σχέδια για τον πολιτισμό, για τον τουρισμό, για την αντιμετώπιση της φτώχειας, για τους Ρομά κλπ. Αποκορύφωμα ήταν το Στρατηγικό Σχέδιο της Περιφέρειας που συντάχθηκε απλώς γιατί ήταν προαπαιτούμενο. Και μετά τέλος. Και ας είναι ο υποχρεωτικός μπούσουλας για το ετήσιο τεχνικό πρόγραμμα, τις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού και κυρίως για την καθημερινή λειτουργία της Περιφέρειας. Ψιλά γράμματα θα πείτε.

Ειδικά όταν επικαιροποιείται ένα σχέδιο δράσης, όπως είναι το ΠΕΣΔΑ, υπάρχουν ορισμένα υποχρεωτικά βήματα:

-          Πρώτα, εξετάζεται ο βαθμός υλοποίησης του προηγούμενου σχεδίου και διερευνώνται οι λόγοι που δεν επιτεύχθηκαν οι στόχοι. Όχι τόσο για να αποδοθούν πολιτικές ευθύνες σε όσους απέτυχαν να υλοποιήσουν όσα είχαν σχεδιάσει, αλλά για να αποκαλυφθούν τα «λάθη» του προηγούμενου σχεδιασμού και της πολιτικής που υπήρξε για την υλοποίηση του, έτσι ώστε να μην επαναληφθούν. Αν διαβάσει κανείς το κείμενο των μελετητών βλέπει αναφορές στα προβλήματα που υπήρξαν χωρίς να αναλύονται τα εμπόδια που δεν επέτρεψαν να υλοποιηθεί ούτε το 20% του προηγούμενου σχεδίου. Δεν φαίνεται όμως τα λάθη αυτά να έχουν ληφθεί υπόψη στον νέο σχεδιασμό. Αντίθετα βλέπει κανείς να επαναλαμβάνονται με την ίδια ή ακόμη μεγαλύτερη ένταση.

-          Δεύτερο, εξετάζεται το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο σε ευρωπαϊκό και εθνικό πλαίσιο το οποίο είναι υποχρεωτικό. Στη συγκεκριμένη περίπτωση το ευρωπαϊκό πλαίσιο έχει γίνει πολύ πιο αυστηρό σε ότι αφορά τη μείωση παραγωγής αποβλήτων και το ποσοστό που επιτρέπεται να πηγαίνει για ταφή, ενώ το εθνικό πλαίσιο βάζει κανόνες για το πώς θα υλοποιηθούν οι στόχοι αυτοί. Και ενώ η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προωθεί τη Κυκλική Οικονομία (με την οποία συμφωνεί και η κα Περιφερειάρχης όπως μας έγραψε στο ΔΤ από τη πρόσφατη συμμετοχή της σε σχετικό συνέδριο στη Κρήτη), εμείς εδώ παλεύουμε να κλείσουμε τους ΧΑΔΑ και να σταματήσουμε την ανεξέλεγκτη απόθεση σκουπιδιών.

-          Τρίτο, γίνεται μια σοβαρή εκτίμηση των παραγόμενων στερεών αποβλήτων και της εκτίμησης της μελλοντικής παραγωγής με αξιόπιστα σενάρια ώστε να διερευνηθούν οι εναλλακτικές τεχνικές λύσεις και να εκτιμηθούν ρεαλιστικοί στόχοι. Τι να υποθέσουμε όταν διαβάζουμε στη μελέτη το πώς έχουν εκτιμηθεί οι όγκοι των αποβλήτων και η σύσταση τους ή ότι τα πληθυσμιακά μεγέθη υπολογίζονται με βάση την απογραφή του 2001 (σ. 25 της μη τεχνικής έκθεσης). Βέβαια όταν διαβάζουμε στο σχέδιο ότι «Τα απόβλητα που θα οδηγούνται για ταφή θα πρέπει να είναι ποσοτικά τα λιγότερα δυνατά» παίρνουμε μια καλή γεύση πως αντιλαμβάνονται τη στοχοθεσία και τον σχεδιασμό συνολικά. Και βέβαια δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε το πώς η εισήγηση που ήρθε σήμερα για ψήφιση αναφέρει ως στόχο ανακύκλωσης των αστικών αποβλήτων  το 75%  όταν ούτε οι στόχοι του προηγούμενου προγράμματος δεν θα μπορέσουν να καλυφθούν ούτε μέχρι το 2020. 

-          Τέταρτο, εξετάζεται με ποιόν τρόπο θα υλοποιηθούν οι στόχοι, δηλαδή με ποιο ανθρώπινο δυναμικό, με ποιους πόρους και με ποιο θεσμικό πλαίσιο. Στην  εισηγητική έκθεση διαβάζουμε ότι δεν έχει αποφασιστεί αν θα υπάρξει Μονάδα Επεξεργασίας Αποβλήτων (μονάδες με μεγάλο κόστος κατασκευής και υψηλό λειτουργικό κόστος που θα επιβαρύνει τους πολίτες) ή όχι, επιλογή που επηρεάζει καθοριστικά όλο τον σχεδιασμό σε ότι αφορά τα έργα αλλά και το πώς καλούνται να ενεργοποιηθούν οι πολίτες στη προσπάθεια επίτευξης των στόχων.

-          Πέμπτο, για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις επιτυχίας ενός τέτοιου σχεδίου χρειάζεται να εμπλακούν στο σχεδιασμό του οι άμεσα ενδιαφερόμενοι όπως είναι οι δήμοι, οι διαφορετικές ομάδες επιχειρηματιών (έμποροι, ξενοδόχοι, εστιάτορες, αγρότες, κτηνοτρόφοι), οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και οι απλοί πολίτες, προτείνοντας δράσεις που θα συνέβαλαν προς τη κατεύθυνση επίτευξης των στόχων. Ο νόμος του Καλλικράτη προέβλεψε για το λόγο αυτό τη λειτουργία της Περιφερειακής Επιτροπής Διαβούλευσης που όμως η Περιφερειακή Αρχή φρόντισε να απονομιμοποιήσει και να την αφήσει στην αδράνεια. Αλλά το σχέδιο δεν προβλέπει ούτε καν δράσεις ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης έστω και αν αυτές μπορούν να χρηματοδοτηθούν από το ΕΣΠΑ.  

Αναρωτιόμαστε για το πόσο και η Περιφερειακή Αρχή του Β.Αιγαίου αντιμετωπίζει με σοβαρότητα θέματα όπως αυτό της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων για τα οποία τα πρόστιμα που ήδη πληρώνουμε ως χώρα είναι μεγάλα και κινδυνεύουν να γίνουν ακόμη μεγαλύτερα, αλλά και παράλληλα αποτελούν τον πρώτο παράγοντα δυσαρέσκειας των τουριστών. Διαπιστώνεται για μια ακόμη φορά με πόση προχειρότητα η σημερινή περιφερειακή αρχή διαχειρίζεται ζωτικά θέματα ακολουθώντας τα βήματα των προηγούμενων που προτιμούσαν να χαϊδεύουν αυτιά μαζεύοντας ψήφους αντί να αντιμετωπίζουν προβλήματα. Το παράδειγμα των ελαιοτριβείων και της διαχείρισης των αποβλήτων τους μας επιβεβαιώνει απόλυτα και δίνει μια πρόγευση για το τι θα ακολουθήσει και στο θέμα των στερεών αποβλήτων. Αυτή είναι η φυσική συνέπεια των επιλογών της Περιφερειακής Αρχής που αντί να αντιμετωπίζει προβλήματα, απλά ….σπρώχνει τα σκουπίδια κάτω από το χαλί.  Η ανεξέλεγκτη  απόρριψη των αδρανών, αποτελεί ένα ακόμη πρόβλημα που …. θα λυθεί αφού δεν κατασκευάστηκαν μέχρι σήμερα οι σχεδιασμένοι ΧΥΤΑ που βρίσκονται …ακόμη στη διαδικασία αδειοδότησης, με αποτέλεσμα τα αδρανή να πέφτουν στους χείμαρρους, αυτοί να πλημυρίζουν και οι υπεύθυνοι «κατόπιν εορτής» να χύνουν «κροκοδείλια δάκρυα» πάνω από τις κατεστραμμένες περιουσίες.

Τέλος η Περιφερειακή Αρχή δεν φρόντισε να αναδείξει το πρόβλημα της νησιωτικότητας μέσα από τη δημιουργία ειδικού κεφαλαίου στο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων σε ότι αφορά τουλάχιστον τρια σημαντικά στοιχεία για την αντιμετώπιση του προβλήματος:

-          τη διαφοροποίηση των στόχων που οφείλει να πετύχει μια νησιωτική περιφέρεια λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της, έστω και αν οι νησιωτικές κοινωνίες και οι επιχειρηματίες οφείλουν να δραστηριοποιηθούν στη κατεύθυνση επίτευξης του μέγιστου δυνατού αποτελέσματος για να προστατεύσουν τα συγκριτικά πλεονεκτήματα των νησιών

-          τη διαφοροποίηση της οργάνωσης του ΦΟΣΔΑ για να λάβει υπόψη τη φυσική κατάτμηση του χώρου

-          το σχετικά υψηλότερο κόστος κατασκευής και λειτουργίας των υποδομών που καλούνται να λειτουργήσουν για σχετικά μικρούς πληθυσμούς που αυξομειώνονται μέσα στο χρόνο.

Το ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΖΩΗΣ με το ΑΙΓΑΙΟ μέσα από τη συμμετοχή του στην Επιτροπή Περιβάλλοντος έχει κατ’ επανάληψη θέσει το θέμα του ολοκληρωμένου περιβαλλοντικού σχεδιασμού, ουσιαστικού και όχι προσχηματικού,  με στόχο να δρομολογηθεί η αντιμετώπιση των προβλημάτων που δημιουργούνται από την ανθρώπινη δραστηριότητα ενώ ταυτόχρονα να αξιοποιηθούν όλα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του μέσα σε ένα διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης. Όμως ο κ.Αντιπεριφερειάρχης δεν έχει ανταποκριθεί μέχρι σήμερα ακολουθώντας τη γενική πρακτική της περιφερειακής αρχής να λειτουργεί χωρίς σχέδιο. Η καλύτερα να λειτουργεί χωρίς αναπτυξιακό σχέδιο προς όφελος των συμπολιτών μας, αλλά με μόνο σχέδιο την προετοιμασία του εδάφους για την επανεκλογή της. Η διατήρηση στην εξουσία αποτελούσε την παλαιά και πάγια πρακτική που έφερε τη χώρα στη σημερινή κατάσταση και εξακολουθεί να αποτελεί ακόμη και σήμερα τρόπο λειτουργίας. Μια λειτουργία που έχει «διαφθείρει» την κοινωνία στο σύνολο της (πολιτικούς, δημόσιους λειτουργούς, επιχειρηματίες, απλούς πολίτες) με αποτέλεσμα να έχει «εγκατασταθεί» βολικά στις πρακτικές της άμεσης προσωπικής εξυπηρέτησης παρά της εξυπηρέτησης του μακροχρόνιου δημόσιου συμφέροντος. Ολες οι παθογένειες από τη λειτουργία του συστήματος και της λειτουργίας της παρούσας περιφερειακής αρχής συναντώνται και στο παρόν σχέδιο.

Το ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΖΩΗΣ για το ΑΙΓΑΙΟ έχει, από την εποχή της προεκλογικής εκστρατείας, επεξεργαστεί προτάσεις ώστε τα νησιά μας να μετατρέψουν τις ιδιαιτερότητες τους σε πλεονεκτήματα δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο περιβάλλον (ioannispilanis.blogspot.com). Επειδή το Περιφερειακό Συμβούλιο αποτελεί εντελώς ακατάλληλο περιβάλλον για την προώθηση προτάσεων που να ξεφεύγουν της διεκπεραιωτικής λογικής της Περιφερειακής Αρχής, θα επιχειρήσει να τις δημοσιοποιήσει στο άμεσο μέλλον.    

Γ.Σπιλάνης

ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΖΩΗΣ με το ΑΙΓΑΙΟ

Γράμμα από τη Κορσική 4 - Η διάχυση της ανάπτυξης σε περιφερειακό επίπεδο είναι εφικτή χωρίς ανάλογους μηχανισμούς; Η εμπειρία της Κορσικής

Σήμερα ανακοινώθηκε από τον υπουργό Ανάπτυξης η ενεργοποίηση του Ταμείου Επιχειρηματικότητας (ΤΕΠΙΧ ΙΙ) και το Ταμείο Συμμετοχών που έχει ως στόχο να στηρίξει τις πολύ μικρές, μικρές και μεσαίες δυναμικές και καινοτόμες επιχειρήσεις. Αντίστοιχες πρωτοβουλίες έχουν υπάρξει και τα προηγούμενα χρόνια για την αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων για την επιχειρηματικότητα, αλλά το αποτέλεσμα δεν μπορεί να θεωρηθεί ενθαρρυντικό αν αναλύσει κανείς τους αριθμούς, αφού μεταξύ κεντρικών σχεδιασμών και τοπικής υλοποίησης.

Ενώ σε ότι αφορά το θέμα της παραγωγής δημόσιων έργων υπάρχει από παλιά ένας μηχανισμός που συνδέει την κεντρική διοίκηση και την αυτοδιοίκηση μέσα από τη ΓΓ Δημοσίων Εργων αποκεντρωμένες υπηρεσίες της οποίας ήταν οι αντίστοιχες νομαρχιακές υπηρεσίες που μετεξελίχθησαν σε υπηρεσίες της περιφερειακές αυτοδιοίκησης, με πολύ προσωπικό υπεύθυνο στην ωρίμανση και υλοποίηση έργων υποδομής, δεν ισχύει κάτι αντίστοιχο σε ότι αφορά στη στήριξη της επιχειρηματικότητας. Οι Διευθύνσεις Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΔΙ.Π.Α), είτε της κρατικής , είτε σήμερα της αιρετής Περιφέρειας, είναι «αδύναμες» να διαδραματίσουν αυτόν τον ρόλο τόσο για λόγους υποστελέχωσης όσο και για λόγους έλλειψης αρμοδιοτήτων.

Στη προσπάθεια να διερευνηθεί τι γίνεται στην Περιφέρεια της Κορσικής διαπιστώθηκαν δύο μεγάλες διαφορές σε σχέση με το τι συμβαίνει στη χώρα μας:

-          Η πρώτη αφορά την ύπαρξη αποκεντρωμένης υπηρεσίας του κράτους που ασχολείται τόσο με την υποστήριξη των υφιστάμενων επιχειρήσεων και με την στήριξη των νέων, όσο και με την απασχόληση (και την επιθεώρηση της), την κατάρτιση, την αντιμετώπιση της ανεργίας. Υποστηριζόμενη από μια μονάδα στατιστικής τεκμηρίωσης και ανάλυσης φροντίζει για την εφαρμογή των εθνικών πολιτικών σε περιφερειακό επίπεδο.

Για παράδειγμα όταν μια επιχείρηση της περιφέρειας βρίσκεται σε δυσκολία συγκεντρώνονται οι αρμόδιοι υπάλληλοι του κράτους, της Περιφέρειας και της Τράπεζας της Γαλλίας (που έχει την πληροφόρηση από όλες τις τράπεζες για την οικονομική κατάσταση της επιχείρησης) για να αποφασίσουν αν και πως θα βοηθήσουν με βάση τόσο τις οριζόντιες πολιτικές του κράτους όσο και τις περιφερειακές προτεραιότητες. Κάποια ανάλογη διαδικασία υπάρχει και για την στήριξη νέων επιχειρήσεων με προτεραιότητα την καινοτομία.

Σε ότι αφορά τα θέματα απασχόλησης και κατάρτισης υπάρχει ένα αντίστοιχο όργανο που συγκεντρώνει εκπροσώπους του κράτους, της περιφέρειας, των επιμελητηρίων, των συνδικάτων εργοδοτών και εργαζομένων, των δομών που παρέχουν εκπαίδευση και κατάρτιση για να αποφασίσουν ανάλογα. Και εδώ υπάρχει μια δομή υποστηρικτική που συγκεντρώνει και αναλύει πληροφορίες για την ανεργία, τα επαγγέλματα, τις τάσεις της αγοράς κλπ και εισηγείται. Οι εμπλεκόμενες δομές έχουν έναν καθορισμένο ρόλο για να ενεργοποιήσουν το ανθρώπινο δυναμικό και τους χρηματοδοτικούς πόρους που η καθεμία διαθέτει ώστε να αναληφθούν οι κατάλληλες δράσεις και να μην υπάρχουν επικαλύψεις.

Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις οι αποφάσεις λαμβάνονται σε περιφερειακό επίπεδο και στη συνέχεια υλοποιούνται, χωρίς μεσολάβηση κάποιας κεντρικής αρχής.

-          Η δεύτερη αφορά τον τρόπο που λειτουργεί η Περιφέρεια. Ειδικά στη Κορσική, λόγω του ειδικού καθεστώτος που έχει, υπάρχει μια Αναπτυξιακή Εταιρεία που αναλαμβάνει να υλοποιήσει την περιφερειακή αναπτυξιακή πολιτική που έχει αποφασίσει το Περιφερειακό Συμβούλιο. Επικεφαλής της Εταιρείας είναι ένας αντιπεριφερειάρχης.

H Εταιρεία αποτελεί τον μοναδικό φορέα της Περιφέρειας για την ανάπτυξη των οικονομικών κλάδων προτεραιότητας, την υποστήριξη της καινοτομίας, την υποστήριξη, την παρακολούθηση και τη χρηματοδότηση των επιχειρήσεων παλαιών και νέων. Υποστηρίζει ακόμη τις εξαγωγές, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την ενσωμάτωση των φοιτητών στη οικονομική ζωή. Για την υλοποίηση του ρόλου της, κυρίως σε ότι αφορά στον αναπτυξιακό σχεδιασμό και στην ανάπτυξη κλάδων προτεραιότητας, αλλά και των καινοτόμων επιχειρήσεων διαθέτει μεταξύ άλλων ένα εκκολαπτήριο επιχειρήσεων και μια μονάδα στατιστικής τεκμηρίωσης και ανάλυσης.

Η Εταιρεία διαθέτει περίπου 40 υπαλλήλους και διαχειρίζεται έναν προϋπολογισμό περίπου 20 εκ. € που προέρχεται από ευρωπαϊκούς, εθνικούς και περιφερειακούς πόρους.

 

Όπως φαίνεται από την παραπάνω ανάλυση, η Γαλλία δεν έχει αφήσει το αντικείμενο της επιχειρηματικότητας απλά στη πρωτοβουλία του ιδιωτικού τομέα, αρκούμενη να διαθέτει τους πόρους. Όχι απλά έχει μια ολοκληρωμένη πολιτική με σειρά μέτρων, αλλά έχει και αποκεντρωμένες δομές που ασχολούνται στο πεδίο για την εφαρμογή της πολιτικής αυτής. Παράλληλα, η Γαλλία έδωσε στις περιφέρειες ανάλογες δομές και εργαλεία για να αποκτήσουν την δική τους αναπτυξιακή στρατηγική βασισμένη στις ιδιαιτερότητες της κάθε περιφέρειας. Τα δύο επίπεδα του κράτους συνεργάζονται μεταξύ τους, ενώ εμπλέκουν τα επιμελητήρια, το τραπεζικό σύστημα και άλλους εξειδικευμένους φορείς σε όλες της διαδικασίες.

Σε αντίθεση, στην Ελλάδα, υπάρχει το απόλυτο κενό. Από την πλευρά του κεντρικού κράτους δεν υπάρχουν αποκεντρωμένες υπηρεσίες με ανάλογο αντικείμενο, ενώ σε επίπεδο αιρετής περιφέρειας η ΔΙ.Π.Α έχει «παθητικό» ρόλο στη διαχείριση των επιδοτήσεων πάνω σε προκηρύξεις που καθορίζονται από το κεντρικό κράτος και υλοποιούνται από τις Διαχειριστικές Αρχές.  Παράλληλα δεν υπάρχουν θεσμοθετημένα όργανα που να χειρίζονται συλλογικά το θέμα της επιχειρηματικότητας, το οποίο έχει αφεθεί στα χέρια των ιδιωτών συμβούλων επιχειρήσεων. Ταυτόχρονα οι Αναπτυξιακές Εταιρείες -που στην Δ.Ευρώπη αναπτύχθηκαν από τη δεκαετία του ’80 για να συμπληρώσουν τη λειτουργία των κρατικών δομών σε έναν τομέα όπου χρειάζεται μεγαλύτερη ευελιξία και ειδικές γνώσεις που δεν διαθέτει η διοίκηση και οι λειτουργοί της-, στην Ελλάδα πέρασαν από σαράντα πολιτικά κύματα και είχαν ελάχιστη παρέμβαση στον τομέα επιχειρηματικότητας και στην αξιοποίηση των τοπικών πόρων. Πόσο καιρό θα περιμένουμε ακόμη ώστε να δημιουργηθούν επιχειρήσεις σε τομείς όπως ο τουρισμός ευεξίας αξιοποιώντας τα ιαματικά νερά των νησιών σε συνδυασμό με τη φύση τους, ο συνεδριακός τουρισμός αξιοποιώντας τις υπάρχουσες αλλά υποχρησιμοποιούμενες δημόσιες και ξενοδοχιακές εγκαταστάσεις, ο θαλάσσιος τουρισμός αξιοποιώντας τα λιμάνια που κατασκευάστηκαν αλλά παραμένουν άδεια, τη χλωρίδα των νησιών για τη δημιουργία αρωμάτων και καλλυντικών, την ίδρυση επιχειρήσεων εφαρμογών πληροφορικής και πολλά άλλα χωρίς κάποια οργανωμένη στήριξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας και ειδικά της καινοτομίας; 

Επειδή έχει ανοίξει η συζήτηση για την αναθεώρηση του Καλλικράτη και η πίεση θα ασκηθεί για μεγαλύτερη αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και πόρων, είναι καλό οι εμπλεκόμενοι να εξετάσουν τα διαφορετικά σχήματα πως λειτουργούν και ποια αποδοτικότητα έχουν. Δεν είναι απαραίτητο, ίσως και να μην είναι πλέον εφικτό, να αντιγραφεί το γαλλικό σύστημα, αλλά πρέπει να υπάρξει τεκμηριωμένη άποψη που να αντιμετωπίζει τα θέματα διαφάνειας και συντονισμού τόσο μεταξύ κράτους και περιφέρειας όσο και μεταξύ των περιφερειακών φορέων.

Με δεδομένο ότι ο αναπτυξιακός σχεδιασμός έχει δοθεί στη Περιφέρεια πρέπει να αποκτήσει τις αρμοδιότητες και τις δομές για να υλοποιεί όχι μόνο υποδομές αλλά και να στηρίζει την επιχειρηματικότητα, την καινοτομία και την απασχόληση. Όμως πριν περάσουμε στην νέα εποχή η Περιφέρεια οφείλει να καθορίσει αναπτυξιακούς άξονες προσαρμοσμένους στις νησιωτικές ιδιαιτερότητες ενεργοποιώντας την Περιφερειακή Επιτροπή Διαβούλευσης και να εξαντλήσει τα εργαλεία που διαθέτει για την υλοποίηση τους όπως είναι η Αναπτυξιακή Εταιρεία ΕΝΑ ΧΙΟΥ ΑΕ και το Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης της Περιφερειακής Ενότητας Λέσβου (ΚΕΚΑΠΕΛ ΑΕ) αναδιαρθρώνοντας το μετοχικό τους κεφάλαιο ώστε να συμμετάσχουν οι βασικοί αναπτυξιακοί φορείς σε επίπεδο περιφέρειας και τη δομή τους ώστε να ανταπεξέλθουν στις σύγχρονες απαιτήσεις. 

  Το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις των νησιών είναι και θα παραμείνουν πολύ μικρές και μικρές, έχουν την ανάγκη καλά οργανωμένων δομών στήριξης πρόσβασης στη χρηματοδότηση, στην καινοτομία, σε εκπαιδευμένο ανθρώπινο δυναμικό για να μπορέσουν να αξιοποιήσουν τοπικούς πόρους σε προϊόντα και υπηρεσίες υψηλής ποιότητας και προστιθέμενης αξίας που θα τις κάνει ανταγωνιστικές.

Γ.Σπιλάνης